De eerste Universal aangekocht door Colonial Air Transport (CAT) toen het vliegen op de postroute met een Fokker Trimotor niet was toegestaan

Het prototype op Terboro Field. Oorspronkelijk msn 1 en later waarschijnlijk als 400 aangeduid.

De tweede Universal net na de voltooing gefotografeerd op Teterboro Field. 

Anthony Fokker zit in de cockpit.

Een Universal van CAT die wegens motorstoring een noodlanding moest maken in een moeras.

Het tweede prototype met de civiele registratie NC54 na invoering hiervan midden 1927.

Na CAT was Edward Hubbard de tweede koper, met eveneens twee toestellen.

Hubbard verkocht een van de Universals (msn 3, later 402) aan Pacific Air Transport voor zowel post- als passagiersvervoer.

Deze Universal msn 403 op drijvers was eerst gebruikt voor de Nungesser-Coli Search Expedition maar verhuisde later naar Canada .

Al snel zag de zakenman Richardson de mogelijkheden voor het type in Canada. De naam Central Canada Airways werd snel gewijzigd in Western Canada Airways.

Msn 404 vloog al snel na aflevering in de winters omstandigheden op skis.

In de zomer vloog dit toestel op drijvers. Hier bij Canadian-Vickers in oktober 1927 na herbouw als gevolg van brand.

Al eerder was duidelijk dat het toepassen van drijvers het gebruik van de Universal verder zou vergroten. De eerste met drijvers was msn 405.

Western Canada Airways kocht een grote vloot Universals. Na msn 404 kwamen al snel 406 en 407. Hier de 406 op skis.

De 407 op drijvers; begin januari 1928 verongelukte dit toestel helaas waarbij de bekende piloot Stevenson omkwam.

De grootste gelijktijdige order was van het Canadese Dept. of Marine & Fisheries. Die bestelde zes stuks voor een verkenningsexpeditie naar de Hudson Straight in Noordoost Canada met wielen, drijvers en skis.

De zware omstandigheden rond de Hudson Bay eisten veel van de Universals. Soms te veel.

Aero Corporation of California schafte ook Universals aan voor zowel post- als personentransport. Daaruit ontstond Standard Air Lines waar msn 416 ook voor vloog.

De Universal msn 417 werd uitgerust met de sterkere P&W Wasp motor en als Universal Special aangeduid door de grotere vleugel.

Bert Acosta probeerde met msn 418 en gesponsord door Splitdorf een nieuw duurrecord te vestigen. Door ziekte moest hij opgeven.

In Nicaragua vloog de Universal voor de Tela Railroad onder andere om salarissen naar de bananenplantages van de United Fruit Company te brengen.

In de close up van msn 422 is het geschilderde fabrieksnummer onder aan de romp tussen de buizen van het onderstel te zien.

Via Fokker in Nederland werd dit toestel aan een koper in Groot-Brittannië geleverd die ermee naar Kenya vloog. Daar was het een poosje VP-KAB.

Uiteindelijk kwam msn 422 in Australië terecht. Door het lange gebruik inmiddels voorzien van verschillende aanpassingen.

Ook Aero Corporation bouwde zijn vloot uit, ditmaal met msn 423

Universal msn 423 haalde de pers door in februari 1929 een vlucht van 200 mijl te maken met een getrokken zweefvliegtuig. Beide toestellen staan op de foto.

De eenvoudige cockpit van de Universal.

De vierpersoons cabine van de Universal.

Ook met Universal msn 426 werden recordpogingen ondernomen, dit keer om in september 1932 het duurrecord voor vrouwen te verbeteren. ‘Bobby’ Trout vloog het toestel

Drie Universals ‘ergens in het binnenland van Canada’. Na de winter werden de meeste skis weer door drijvers vervangen.

Het ging ook wel eens mis; naast de G-CAIV een Super Universal die een duik in het water heeft geprobeerd.

Vanuit Australië werd ook een Universal besteld. Msn 436 heeft nog de oorspronkelijke G-AUTJ registratie

Msn 436 kreeg later het Australische kenmerk VH-UTJ en verongelukte daarmee op Papua Nieuw Guinea.

De Universal ging met z’n tijd mee toen de sterkere Whirlwind J-6 motor beschikbaar kwam.

Toen de dooi was ingezet werd het voor de ‘IX en ‘JD tijd om de drijvers te monteren.

Om verwarring met de Super Universal te voorkomen werd de verbeterde Universal ook Standard Universal genoemd. Het staat overigens niet op de neus geschilderd.

Ook kleinere luchtlijnen vlogen met de Standard Universal. Hier msn 441 van de Martz Coach Company uit Wilkes-Barre.

Op veel Fokker vliegtuigen werd de Townend ring geïnstalleerd, waar het bedrijf meer vertrouwen in had dan in de NACA kap. Ook Universals waren er mee uitgerust.

Ook in Amerika werd vanaf water gevlogen. Msn 438 van Gaylord Adams in Portland op Edo drijvers.

Universal msn 439 voorzien van alle nieuwe snufjes als demonstratiemodel.

Msn 444 had een neuswiel (net als oorspronkelijk de 420). Het was bestemd voor een expeditie naar het Pacaraima gebergte in Venezuela die niet doorging.

In plaats van de hoogvlakte in Venezuela werd de Canadese bush het thuisland van msn 444.