Een van de allereerste D.VII jagers die na W.O.1 bij de LVA in dienst kwam.

Maar die de toen in 1919 al opgeschilderd werden met de fameuze oranje bollen.

De foto werd genomen op het nog redelijk jonge Vliegveld Soesterberg.

We kunnen ervan uitgaan dat dit toestel met die smokkeltreinen in Nederland aankwam.

Deze D.VII is dan de Duitse c/n 5584/18 die in Nederland geïnterneerd werd op 18 oktober 1918.

Daar kreeg deze jager het LVA kenteken F227 en later 227.

In november 1919 verongelukte deze D.VII bij IJzendijk Zeeuws-Vlaanderen.

Een bij de LVA vermoedelijk al afgeleverde D.VII op vliegveld Soesterberg in de bekende effen groene kleur gespoten, maar nog zonder kencijfers.

Wel is op de romp de zeer vage contour van de oranje bol zichtbaar.

Fokker gebruikte deze tweepersoons D.VII op de ELTA in 1919 in Amsterdam

voor rondvluchten, maar zo te zien konden er ook drie personen in.

Een LVA D.VII, maar nog in de bekende Duitse Lozenge camouflagekleuren.

De oranje bollen, de Nederlandse kenmerken, waren al deels aanwezig maar nog zonder registratienummers.

Overigens werden in het kader van de internering van Duitse D.VII jagers nog 6 toestellen met Duitse registraties opgenomen.

Dat waren de c/n 4001/18, 4293/18, 2994/18, 4144/18, 2176/18 en 4000/18.

Bij het Limburgse Stein werden ze op 13 november 1918 geïnterneerd.

Vandaar volgde transport naar vliegveld Schiphol en vandaar naar vliegveld Soesterberg.

D.VII’s voor de LVA worden opgehaald bij de Fokkerfabriek in Amsterdam om naar Soesterberg gebracht te worden.

Fokker had geen vliegveld naast de fabriek. 

Vervoer ging over water naar Schiphol of, zoals hier, over land, aangehaakt achter een auto naar Soesterberg.

De D.VIIF 250 en 256 van de LVA (Luchtvaart Afdeeling) met BMW motor van 250 PK.

De 250 kwam op 14-05-1920 in dienst en ging pas uit dienst op 29-03-1938.

De 256 kwam op 12-05-1920 in dienst en verliet de LVA op 07-08-1935.

De opname is gemaakt op vliegveld Waalhaven te Rotterdam.

De D.VII 250 en 257 van de LVA op Soesterberg.

Vanaf de linkerkant gezien, de 257 van de LVA met een 250 pk BMW motor.

Wel al met de rood wit blauw oranje rozet, maar die is op de romp slecht zichtbaar.

De D.VIIF 251 van de LVA op Soesterberg.

De 251 van LVA met een close-up opname van de twee mitrailleurs.

De D.VII 253 van de LVA moest op 3 augustus 1928 na een motorstoring een noodlanding maken. 

Vlieger Vierdag bleef ongedeerd.

De plaatsing op de 257 van meteorologische apparatuur voor het KNMI op vliegveld Soesterberg.

De 250 pk BMW motor is goed zichtbaar.

Noodlanding op 8 oktober 1926 van de D.VII 258 van de LVA in de buurt van Diemen. 

LVA vlieger Brinkhuis bleef ongedeerd.

Eigenlijk liep alles redelijk goed af. Immers pas op 16 oktober 1935 verliet deze de LVA jager pas de dienst.

Krantenbericht van het ongeval met de 258.

(Zie vorige foto).

En van de weinige opnames van de LVA D.VII jager 260, die samen met de 263 meedeed aan het Internationaal Pooljaar op IJsland.

De deelname duurde ongeveer 10 maanden, van rond juli 1932 tot september 1933. Inclusief het transport van en naar IJsland.

Er werden extra FOKKER vermeldingen op de romp gezet, tussen registratie en de LVA rozet.

De 263 was uitgerust met de 250 pk BMW motor.

Er werd gevlogen o.a. door Sgt.Vl. Hendrik Bosch en Ltn.Vl . Van der Giessen van de LVA.

Een voorzorgslanding na een motorstoring van de D.VII 259 van de LVA in 1931 aan het Zuideramstelkanaal (nu Stadionkade) in Amsterdam.

Een zeer vroege opname van de uitlevering van in dit geval 261 aan de LVA.

De kist is nog beschilderd met de oranje bol als landskenmerk.

De combinatie vrachtwagen met aanhanger vertrok vanuit de splinternieuwe Fokker fabriek in Amsterdam Noord.

Immers de ELTA luchtvaart-tentoonstelling was nog maar net afgelopen.

De bestemming zou het LVA-vliegveld Soesterberg worden.

Koningin Emma krijgt uitleg voor de D.VII 262 van de LVA.

De D.VIIF 263 van de LVA was één van de zogenaamde weermachines. Deze D.VII’s deden met gemonteerde meetapparatuur van het KNMI weermetingen in de lucht.

Rechts onder de vleugel en links tussen de vleugels is de meetapparatuur gemonteerd.

Opslag van diverse Fokkertoestellen op LVA vliegveld Soesterberg, na terugkeer uit IJsland.

Vooraan de 263 en 260 van de LVA, die beiden op IJsland meededen aan Meteo wedstrijden en waarnemingen.

Dit alles vanwege het Tweede Internationale Pooljaar in 1932 en 1933.

De gebruikte motoren waren 250 pk van BMW. De vliegers waren Hendrik Bosch en Van der Giessen.

Ook werd dit toestel en de 266 vanaf dertiger jaren als Weerjager ingezet in samenwerking met het KNMI.

Onder andere door LVA vlieger Adriaan Viruly en anderen bij toerbeurt .

De D.VII 265 van de LVA voor een tenthangar op het vliegveld Torslanda/Gothenburg, Zweden in augustus 1922.

De Vijf Vingers aan een Hand van LVA deed aan deze wedstrijd ook mee.

Daarvoor werden ingezet de LVA D.VII jagers 252, 264, 265, 268, 268 en 263.

In het midden vloog de lichtgrijs geschilderde F-600 met daarin de escadrille leider Willem Versteegh.

Verder de Vliegers Van Weerden Poelman, Jongbloed, Bakkenes en Van der Griend.

De D.VII 266 van de LVA, één van de weermachines.

Het KNMI in De Bilt was er dagelijks maar blij mee.

Vanaf Soesterberg vlogen Adriaan (Jons) Viruly en andere LVA tot ongeveer 5.000 meter.

Om de andere dag werd er gevlogen met deze 266 en de 263.

De D.VII 267 van de LVA met omgebouwde T-Ford als tankauto.

Rechts op de foto LVA Adjudant Preusser, die met deze tankconstructie wat te maken had.

Een ongelukkige noodlanding in een voortuin van de D.VII 270 van de LVA.

De tweepersoons D.VII met registratie F600 was een cadeau van Anthony Fokker

voor de eerste luitenant-vlieger Versteegh van de LVA.

De F600 was het leidende vliegtuig in de LVA vliegtuigformatie “Vijf vingers aan één hand” van luitenant Versteegh.

Sergeant Vlieger J. Bakkenes van LVA op een nog Duits gecamoufleerde Fokker D.VII met Nederlandse kokarde.

Hij heeft zojuist in 1921 het Nederlands hoogterecord op vliegveld Soesterberg gebracht naar 7.904 m.

De Fokker D.VII 269 van LVA Luchtvaart Afdeeling voor een van de Soesterbergse hangaars.

De opname moet in of rond 1922 gemaakt zijn .

De aanwezige LVA mannen doen erg hun best niet al te geïnteresseerd te zijn.

De man met bolhoed was Dhr. Cannegieter van het KNMI, die weermetingen verrichtte.

Het apparaat op het statief is een theodoliet, een apparaat waarmee ook landmetingen wordt verricht, maar hier wordt gebruikt om de baan van de loodsballon te meten.

Een loodsballon is een ballon die in de meteorologie wordt gebruikt voor het bepalen van de hoogte van een wolk gemeten vanaf het grondoppervlak.

Het principe achter de loodsballon is dat de stijgsnelheid van de ballon bekend is en dat wordt gemeten hoelang het duurt voordat de ballon in de wolk verdwijnt. 

D.VII’s bij de voorzijde van de Fokkerfabriek aan de Papaverweg in Amsterdam Noord, klaar voor aflevering aan de MLD, Marine Luchtvaart Dienst.

Zij staan gereed voor vertrek over water naar de Fokker loods op vliegveld Schiphol.

Het zijn v.l.n.r. de D-20, D-21, D-22, D-23, D-24 en de D-25, reeds voorzien van de Oranje bollen.

De bedoeling zal zijn de verdediging van de Marinestad Den Helder.

De MLD zal de D-20 t/m D-39 in 1920 afnemen.

Alleen de D-40 zal als laatste in eigen beheer gebouwd worden uit reserveonderdelen.

De basismotor is de BMW IIIa met 185 pk die pas in 1926 door de BMW IV met 250 pk werd vervangen.

D.VII’s voor de LVA en voor de MLD worden opgehaald bij de Fokkerfabriek in Amsterdam om naar Soesterberg of vliegveld Schiphol gebracht te worden.

Fokker had in Amsterdam Noord geen vliegveld naast de fabriek.

Vervoer ging over water naar Schiphol of, zoals hier, over land, aangehaakt achter een auto naar vliegveld Soesterberg.

Flightline van een deel van de MLD D.VII 's op vliegveld De Kooij bij Den Helder.

Inmiddels vanaf 1921 voorzien van de rood-wit-blauw- oranje kokarde.

Te zien zijn onder andere de D-28, D-33, D-31, D-34 en de D-20.

Nu aan de achterkant van het Fokkerbedrijf dat grenst aan het Van Hasseltkanaal.

MLD D.VII’s die per dekschuit vanaf de Fokkerfabriek naar de Fokkerloods op Schiphol gaan varen.

Daar worden ze dan geassembleerd en vervolgens doorgevlogen naar vliegkamp De Kooij.

Het betreft onder andere de D-21, D-25, D-22 en de D-20.

Op de romp staat de Oranje roundel.

De D.VII jagers D-20 en D-30 van de MLD met de BMW motor, de beplating om de motor is aerodynamisch gevormd. 

Net als het merkwaardige deel op de romp achter het hoofd van de vlieger in de cockpit.

Zoiets zal later zelden nog aangebracht worden.

Toch een M.L.D.vinding ?

Beide toestellen behoren tot het Blue Ribbon (Blue Band) eskadron.

Het voorste de D-20 wordt gevlogen door Korp.Konstabel E. Schukking.

De achterste de D-30 wordt gevlogen door Off.Vlieger P. van der Grinten.

Crash van de MLD D.VII D-22, hier nog met oranje bol, die later vervangen zou worden door de driekleurige roundel. 

Ook de D.VII D-23 van de MLD crasht door middel van deze neusstand. 

De D.VII D-23 van de MLD. 

Formatievlucht van de MLD D.VII 's D-21 en D-23 met goed zichtbaar de rugsteun in de cockpit.

De D-23 heeft het blauwe lint niet, maar de D-21 wel, samen met de D-20, D-24, D-25, D-30 en de D-34.

Het opgeschilderde blauwe lint deed toch sterk denken aan BLUE BAND, het Unilever margarine merk.

De deelnemers acteerden in wisselende samenstelling.

Lichte sponsoring ? We denken van wel.

Waarom ook niet.

De D.VIIF D-24 van de MLD met donker gekleurde motorbeplating. 

Een Pander D op de voorgrond met daarachter de D.VII’s D-26 en D-27 van de MLD op De Kooij tijdens een vliegfeest.

Verder staat er nog de Fokker S.III genummerd S-8.

De Pander D was de P-1 die samen met de P-2 werd aangeschaft om tijdens oefeningen brandstof te besparen.

Op 19-01-27 verongelukte de P-2 met Kpl/Vl M. Lievense.

En die besparing zal wellicht ook niet veel opgeleverd hebben.

De D.VIIF D 29 van de MLD. 

D-29 van de MLD gecrasht. 

D-35 van de MLD.

Hieronder enkele verongelukte D.VII jagers van MLD:

    • Op 2 mei 1930 vlakbij Den Helder, de D-21 gevlogen door Lnt.Vl. H. Klaver.

    • Op 20 juli 1936 bij Texel, de D-24 gevlogen door Lnt.Vl. K. van Mulligen.

    • Op 16 juli 1937 bij MVK De Kooij, de D-29 gevlogen door Off.Vl. M. Holewijn.

D-35 van de MLD gevolgd door twee Fokker C.I’s, ook van de MLD. 

Vijf LA-KNIL jagers (Luchtvaartafdeling-Koninklijk Nederlands Indisch Leger).

D.VII’s in formatie boven Bandoeng, Nederlands Indië .

Van boven naar beneden: F-303, F-301, F-304, F-302 en F-305.

Het blijft onduidelijk waar de zesde D.VII gebleven is.

Dezelfde formatie van LA-KNIL boven Bandoeng, maar dan boven de Gouvernementsgebouwen. 

Flightline van de LA-KNIL D.VII’s nog zonder LA-KNIL kenmerken. 

In juni 1920 bestelt de LA-KNIL Luchtvaart Afdeeling van het K.N.I.L. de eerste echte jachtvliegtuigen bij Fokker Amsterdam.

Zes stuks worden het en in 1922 komen ze in gebruik.

Ze krijgen de kentekens F-301 -302 -303 -304 -305 en 306.

De motorkeuze is de Armstrong-Siddeley Puma van 230 pk.

Bij het samenbouwen en invliegen komen wel wat problemen tevoorschijn.

Daarbij gaat het vooral om het warme Indische klimaat.

En dat was iets wat de roemruchte D.VII in Europa niet zo vaak ontmoette.

Op de vorige foto en deze staat de eerste ‘Indische’ D.VII, de F-301, die werknummer 41 van de montage fabriek op Andir krijgt.

Alle LA-KNIL D.VII 's kregen hierop volgend de werknummers: 42, 43, 44, 45 en 46.

Voor deze F-301 staat Luitenant-Vlieger Willem Giel (1884-1923) van LA-KNIL geboren in Soerabaja en een goede invlieger.

Hij kreeg al bekendheid bij de ELTA tentoonstelling te Amsterdam in 1919.

Daar vloog hij als waarnemer samen met Officier-Vlieger Van Heijst van de (Nederlandse) LVA een stervlucht voor militairen en werd tweede.

Helemaal links op het vliegveld Kalidjati in Nederlands-Indië in 1922 staan de LA-KNIL D.VII’s.

Het zijn de F-301 met wn 41 en de F-303 met wn 43.

Al zij het de eerste echte gevechtstoestellen, lang zal hun loopbaan niet zijn.

Hier een mooie actiefoto van de F-302 werknummer 42.

Vrij snel worden de in Europa zeer gewaardeerde D.VII jagers uit dienst genomen.

De F-301 in 1926, de F-302 in 1927, de F-303 in 1928, de F-304 in 1927, de F-305 in 1927 en de F-306 in 1926.

Opstelling van vijf van de zes geleverde D.VII toestellen.

Al uitgerust met de Armstrong-Siddeley Puma van 230 PK.

Van de negen bestelde D.VII toestellen werden er zes geleverd.

Waar de zesde is gebleven, blijft een raadsel.

Hij arriveerde wel in Nederlands Indië.

De naar Nederlands-Indië verscheepte D.VII jagers werden in de donkergroene kleur gezet.

De aanduidingen zoals registratie en letters en cijfers werden Nederlands-Indië aangebracht.

Fraai vooraanzicht dat zeker, maar de kist had nogal wat problemen. 

Met name met de Armstrong Siddeley motor.

Aanzicht rechterzijde aanzicht.

Nog steeds vlak voor vertrek per schip.

De afkorting LA/KNIL staat voor Luchtvaart Afdeeling Koninklijk Nederlandsch Indisch Leger.

Dat was eerst PA/KNIL of wel Proef Afdeeling van het Koninklijk Nederlandsch Leger.

Veel later eind dertiger jaren omgedoopt naar ML/KNIL Militaire Luchtvaart van het KNIL.

De Armstrong Siddeley Puma motor ontdaan van de motorplaten.

Vermoedelijk is deze opname gemaakt op vliegveld Soesterberg.

Op de achtergrond een Fokker C.I, de 508 van de LVA, met de oranje ronde bol.

Een mooie luchtopname boven de deels gereed zijnde Gouvernements-gebouwen van Bandoeng.

Hier vliegen van boven naar beneden: de F 303, F 301, F 304 de F 302 en daaronder (deels zichtbaar) de F 305.

Hier vliegt de F 302 met op het staartvlak met het Witte Kat teken van het escadrille.

Grote belangstelling is hier voor een bezoek van de F- 301.

De Nederlandse aanpak van vervoer over over de weg.

Het vond dus bij LA/KNIL ook toepassing.

De gebruikte hangaars zagen er voortreffelijk uit.

D.VII met de civiele registratie PH-AJW was een tweezitter en een privé D.VII van Anthony Fokker. (wn 3621)

Dit zou de F600 zijn van Luitenant Versteegh, die hij teruggegeven zou hebben toen hij naar Nederlands Indië vertrok.

Mogelijk is dit ook dezelfde tweepersoons D.VII die Fokker gebruikt heeft op de ELTA in 1919 voor het maken van rondvluchten.

(Eerste Luchtverkeer Tentoonstelling Amsterdam).

De PH-AJW stond regelmatig in de Fokker vliegloods op Schiphol-Oost. 

Later omgedoopt als het Fokker Vliegbedrijf .

De D.VII PH-AJW had een grotere spanwijdte en een brandstoftank tussen het landingsgestel.

Deze jager was ook nog ingeschreven van 26-05-1934 tot 30-06-1937 als particulier toestel.

Waarschijnlijk vloog hij ook nog tijdelijk in LVA kleuren met registratie 497.

Deze D.VII’s dragen rode sterren op hun vleugels. Een tros druiven is op het kielvlak geschilderd. 

Een eskader van vijf Russische D.VII’s.

Op de tweede (‘1’) is de druiventros nog net te zien.

Links nr 1 en rechts nr 4.

Ondersteboven in het water. De rode sterren waren ook aan de onderkant van de vleugels aangebracht. 

Drie D.VII’s klaar voor de start. De ‘4’ is in een andere stijl geschilderd dan op foto’s 1 en 2. 

Bijtanken in de winter. 

Een sliert Russische piloten poseert voor een D.VII.   

Groepsfoto. Vliegschool Serpoechov, 1927

Deze close-up laat zien dat de D.VII van foto 7 was uitgerust met Britse Vickers mitrailleurs, niet met Duitse Spandaus.

Een door OAW (Ost-Deutsche Albatross Werke) gebouwde D.VII op Hazelhurst Field, LI  in 1919

De Hall Scott motorenfabriek rustte de 8503 uit met hun L-6 motor, hier te zien op Durand Field, Oakland, California in Juli 1920.

De ongelukkige 7795 van Langley Field die in vlucht botste op een Curtiss NBS-1 met zes doden ten gevolg.

Een van de twee D.VII’s van het Marine Corps, net voorzien van een nieuwe rompbekleding

D.VII van het Marine Corps met nummer 5845 op de staart in de USA. 

De D.VII 8323/18 in de USA met McCook field nummer P 127. 

D.VII met een ski-onderstel.

De D.VII A.S.94034 in de USA met McCook field nummer P 290 en uitgerust met een Packard Liberty motor. 

De naam A.S. staat voor Army Air Service.

De D.VII AS 8530 in de USA met een Hall-Scott L6 motor.

D.VII boven Long Island NY USA gevlogen door Luitenant Barksdale. 

De D.VII 8508 van de Hall Scott fabriek als eenzitter met een extra tank in de voorste zitplaats.

Op de romp staat de aanduiding Hall Scott Fokker en L G.Engine. (Benzine).

Vooraanzicht van de 8403 op McCook Field met een Packard Liberty motor. 

Vijf maanden na de wapenstilstand van de Eerste Wereldoorlog, staan deze drie D.VII’s op 12 april 1919 in San Francisco USA. 

Een D.VII in de USA van de NACA, National Advisory Committee for Aeronautics, de huidige NASA, National Aeronautics and Space Administration, de D.VII is de ex 6328/18. 

In Nederland te vergelijken met R.S.L. De Rijksdienst voor Studie van de Luchtvaart, het huidige NLR, Koninklijke NLR - Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum

Deze D.VII heeft de Fokkerfabriek op 5 december 1981 aangekocht van het Amerikaanse “Wings and Wheels” museum, voor 45.000 Dollar.

Op dat moment droeg het de Amerikaanse registratie N4729V, origineel was het de 436/18 met wn 2523 uit 1918.

Na restauratie bij Fokker en de KLu is deze D.VII als 266 tentoongesteld in het toenmalige MLM, Militair Luchtvaart Museum in Kamp Zeist.

Op de foto de D.VII na aankomst per zeecontainer via Rotterdam in de Experimentele afdeling van Fokker. 

Hoewel de AS7728 volgens alle bronnen naar Canada werd verscheept lijkt hij toch in Amerika te zijn beland.

De 5845 van het US Marine Corps die als bijnaam “Hans” had.

De 7756/18 met wn 3608 in complete Duitse beschildering op Kelly airfield in de USA, na de Eerste Wereldoorlog.

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog. werden veel Duitse jacht-toestellen bekleed met het LOZENGE doek.

Een camouflagedoek dat fabrieksmatig voorbedrukt werd.

De D.VII 7776/18 met wn 3628 in de USA met McCook field nummer P 108.

Nogmaals de  D.VII 7776/18 op McCook field

De U.10 ' is door de Amerikanen buitgemaakt, nog met de Duitse registratie 4635/18. Dit was eind 1918 of begin 1919.

Deze D.VII was eigenlijk een D.VII F.

Na restauratie is deze jager ondergebracht in het National Air Museum aan de  Mall te Washington.

De Fokker D.VII de ex Duitse D.VII 6162/18 nu met de Belgische civiele registratie O-BEBE.

Het is mogelijk dat deze burgervliegtuigen eerst nog bij de Belgische Lucht Strijdkrachten gediend hebben vanaf 1919.

Overigens werd aan het eind van de Eerste Wereldoorlog bij het Verdrag van Versailles de volgende buit-verdeling aan de Geallieerden toebedeeld.

Het ging daarbij met name om de verdeling van de Fokker D.VII jachtvliegtuigen.

Groot Brittannië, Verenigde Staten, en Frankrijk ieder 160 jagers ieder.

België 57, Australië 22 en Canada 22.

De D.VII F 13 van de Belgische Lucht Strijdkrachten tezamen met een groot squadron.

De F 13 deed dienst vanaf 1919, de einddatum is onbekend.

De F 13 opereerde op de Vliegscholen van Asch (Oostelijk van Genk) en Wevelgem (Bij Kortrijk).

De D.VII F 34 van de Belgische Lucht Strijdkrachten kwam in dienst in Augustus 1922 maar de einddatum is onbekend.

De F 34 diende op de vliegscholen van Asch en Wevelgem.

Let op de wielen met de Amerikaanse ster, wat nog uit WO 1 stamde.

De Fokker D.VII, ex Duitse 7226/18 werknummer 3478, nu met de Civiele Belgische Registratie O-BILL aan de linkerkant.

Rechts: de Fokker D.VII, ex Duitse 6162/18, nu met de Civiele Belgische Registratie O-BEBE.

Van beide is niet bekend wanneer ze uit dienst zijn getreden.

De Fokker D.VII, ex Duitse 7684/18 werknummer 3478, nu met de Civiele Belgische Registratie O-BABY.

Er waren veel meer registraties zoals bijvoorbeeld O-BISE, O-BOBE, O-BAFA, O-BLUF.

De Fokker D.VII als voormalig Duits vliegtuig met de befaamde Lozenge camouflage bekleding.

In de periode 1917-1918 werd deze bekleding steeds meer gebruikt, zo ook bij deze 7684/18.

Toestellen zoals deze zijn nog tot eind 1918 in actie geweest bij de Fliegertruppe.

Deze kist is in 1919 nog actief geweest rond Bockum-Krefeld in Duitsland.

De “FOK.D.VII .18 – 7.” van de Poolse luchtmacht met piloot Jerzy Kossowski. (.18 was het bouwjaar).

Het “I Polski Oddzial Awiacyjny” (Eerste Poolse Luchtvaart Squadron) startte in 1918-1920 in Minsk (later gelegen in Wit Rusland).

De Fokker D.VII met merkwaardige beschildering, actief in Polen.

Het aantal D.VII jagers in dienst in Polen is ons niet bekend.

Deze Poolse D.VII had nog de Duitse registratie Fok D.VII 542? /18 .

De jager had een op zijn kant liggende V en de rood/witte landsaanduiding.

Dat lijkt erop dat het toestel ook in Hongarije actief is geweest.

Een flinke opstelling van wat Poolse D.VII jagers die hard nodig waren in verband met de naderende Pools Russische Oorlog van 1919-1921.

Na het Verdrag van Versailles in 1919 kwamen er eerst zes toestellen, oplopend tot uiteindelijk vijftig stuks.

Allemaal voor de Sily Powierzne Rzczypospolitej.

Van het grote contingent van Frankrijk kwamen er later nog eens 20 toestellen Fokker D.VII bij.

De K.u.K, Kaiserliche und Königliche Luftfahrtruppen, werd in 1912 opgericht en had een vliegveld nabij Wiener Neustadt en werd eind 1918 opgeheven.

Oostenrijk en Hongarije gingen na WO 1 uit elkaar.

Er moeten dus ongeveer 50 D.VII jachtvliegtuigen kort actief zijn geweest tot eind 1918.

Op deze foto staat een D.VII met rode sterren op vleugels en romp.

De Luchtmacht ofte wel de Luftfahrt truppen ontstonden in 1913.

Dat had te maken met het veelvuldig gebruik van luchtballonnen.

Pas later werden vliegtuigen aangeschaft waaronder de Fokker D.VII en wel 6 toestellen.

De gebruikte motoren waren de Austro-Daimler van 210 PK.

En het aantal kan zo maar toch naar 35 stuks gaan en kan Hongarije daar het leeuwendeel van verkrijgen.

Op alle drie foto's zijn wisselende opschriften zoals op foto OH-01 zelfs Russische teksten.

Die sterren op romp vleugels en staart hebben daar dan misschien ook mee te maken.

Wat te zeggen van al die sterren, toch wel Sovjet Unie, vermoeden wij.

Het nummer 8 zal ongetwijfeld een squadron of groep betekenen.

En verder lijkt dit alles op een verdeling tussen diverse nieuwe landen.

Eind 1918 stortte het Oostenrijks-Hongaarse rijk compleet in elkaar.

Er ontstonden nieuwe landen. De dubbelmonarchie bestond uit het hedendaagse Oostenrijk, Hongarije, Bosnië en Herzegovina, Kroatië, Tsjechië, Slowakije, Slovenië en delen van Italië, Montenegro, Polen, Roemenië, Servië en Oekraïne. 

Een D.VII in Deense dienst en daar gebruikt voor oefendoeleinden bij Flyvevâbnet .

De Duitse registratie is al overgeschilderd, maar verder nog goed als ex Duitse Jager herkenbaar.

Denemarken kocht in 1922 een toestel, jawel.

Niet lang daarna kocht Dansk Luft Rederi, een rondvlucht onderneming, twee D.VII 's.

Die werden voor particuliere vluchten door Denemarken gebruikt.

Het echte militair vliegen nam pas veel later een serieuze vlucht.

Maar dan praten we pas over eind twintiger begin dertiger jaren.

Een met nummer 37 geregistreerde D.VII voor Litouwen. 

In Litouwen is leger en luchtmacht heel lang één geheel onder de naam Karinès Oro Pajègos.

Een stevig ongeluk met een Litouwse D.VII.

Goed zichtbaar is het gevoerde wapen met dubbel kruis.

Overigens zullen maar een paar D.VII jagers voor korte tijd hebben dienst gedaan.

Dat moet dan zijn in de periode 1919 tot rond 1924.

Dit alles had te maken met Rusland/Sovjet Unie, een korte onafhankelijkheid en de Duitse opmars.

Waarschijnlijk een Museumopstelling van een ex Duitse (Albatross) Fokker D.VII.

Het was één van de buitgemaakte Fokker D.VII jachttoestellen.

Die buit bevatte, via de Vrede van Versailles, in de periode 1919-1920 totaal 160 jagers.

Ook uit de grote buit, maar jammer genoeg vrij onleesbaar.

Uit de Franse buit gingen uiteindelijk twintig jagers naar Polen.

Hier staat mooi opgesteld de ex 6810/18 uit Duitsland.

In het Canada Broome Country Museum.

Hier een foto uit juni 1920 met de ex Duitse 6832/18.

Canada kreeg 22 toestellen uit de buit van het Versailles Verdrag in 1919-1920.

Hier de eerste D.VII, toegevoegd aan de Finse Luchtmacht. (IImavoimat )

Het was de ex Duitse 8545/18, in licentie gebouwd voor Fokker door de OAW (Ostdeutsche Albatros Werke).

Er werden er drie aangeschaft in 1919 en die blijven in dienst tot rond 1924.

In die periode was het kenmerk een hakenkruis of eigenlijk swastika maar dan horizontaal geplaatst.

In 1945 gingen de Finnen over op het ronde wit licht-blauw wit kenmerk.

In een wat kleuriger en met de raadselachtige registratie I.D,357, jawel bedenk het maar.

Pas later in het interbellum ging Fokker grotere aantallen vliegtuigen aan Finland verkopen.

Zie daarvoor de Fokker C.X en de D.XXI.

Dat vond plaats bij Fokker Amsterdam en in licentie in Tampere.

Overigens werden de D.VII jagers uitgerust met Mercedes motoren met 160 PK.

Daarvoor werden er dan 4 motoren aangeschaft.

Registratienummer 608 van de Zwitserse Luchtmacht; de Schweizer Luftwaffe / Forces Aériennes Suisses.

Hierboven de eerste afgeleverde Fokker D.VII de 608.

Samen met de 609 werden deze twee jagers in 1920 op vliegveld Dübendorf afgeleverd.

In 1922 volgden nog eens 17 Fokker D.VII jagers gebouwd in de fabriek te Amsterdam Noord.

De doorlopende registraties waren de 610 t/m 624.

De Zwitserse Kapitein/Vlieger Barsch won in 1922 de Tour des Alpes met een van deze D.VII jagers.

Het Zwitserse bedrijf COMTE bouwde in 1929 in licentie nog eens 8 toestellen.

Te weten de 625 t/m 632. In totaal werden dat 27 geleverde jachtvliegtuigen.

De 631 was oorspronkelijk de Duitse 4253/18 en werd later de Zwitserse 631

Uiteindelijk kocht de Duitser vlieger Ernst Udet het toestel als D-EIRA. Vanaf 1938 werden de jagers langzaam uitgeschreven.

De Zweedse luchtmacht werd in 1912 opgericht, als onderdeel van het leger.

Pas in 1919 werd begonnen met een zelfstandige luchtmacht, de Flygvapnet.

Hermann Göring vloog aan het eind van WO 1 met een Duitse D.VII naar Zweden (reg. 7716/18 en 185 PK BMW motor).

Het toestel kwam expres of per ongeluk in Zweden en werd na verloop door de Flygvapnet ingelijfd.

Het blijft een vraag of Zweden met meer Fokker D.VII jagers heeft gevlogen.

In ieder geval is dit de 937 van de Zweedse luchtmacht met nog even de vlag op de staart en de drie kronen op de romp en vleugel.

Na het uiteenvallen van Oostenrijk-Hongarije werd een aantal Oost Europese landen onafhankelijk.

Daarbij hoorde na 1918 ook Tsjecho-Slowakije bij.

Er zijn enkele D.VII toestellen op de eerste luchtmacht basis Kbely bij Praag geweest.

Verder is hier weinig over te melden, tot nu toe.

Er is geen registratie zichtbaar op romp en vleugels, alleen op de staart bevindt zich het rood wit blauwe landskenmerk.

De ronde kokarde in rood wit blauw is (gepikt?) gelijk aan het Nederlandse, maar dan zonder de oranje bal.

Een van de Britse Fokker D.VII jagers die nog niet zo lang geleden in Britse handen was gevallen.

De kist is nog met Lozenge doek bekleed en vrij slordig hier en daar beschilderd.

De Nash Collectie zal waarschijnlijk later dit toestel verwerven.

Het was de Duitse 5349/18 en in Fokker licentie gebouwd bij de Albatros Werke.

Bij het Verdrag van Versailles na de Wapenstilstand van WO 1 verwierf Groot Brittannië 150 Fokker D.VII jagers.

Het zelfde aantal (150) als Frankrijk en de Verenigde Staten.

Overigens hebben wij nog geen foto’s van de 22 Fokker D.VII jagers die naar Australië zijn vervoerd.

In september 1918, bij het eindigen van WO1, kwam er in Bulgarije interesse voor jachtvliegtuigen.

Daarbij werd ook gezocht naar een snellere postvervoerder en dat ook voor andere Balkanlanden.

Hongarije, net zelfstandig geworden, koesterde ook belangstelling voor postvervoer door de lucht.

En om met kant en klare snelle toestellen te beginnen, zocht men daartoe ook in Hongarije.

Daar vond men Magyar Atalános Gépgyár (MAG), de Hongaarse Apparaten Maatschappij, Hungarian General Machine Company.

MAG startte al eind 1918 met een Fokker licentie order voor acht stuks, uitgerust met Austro-Daimler motor van 210 PK.

Dat aantal zal geleidelijk oplopen tot 50 Fokker - 'MAG' jacht en postvliegtuigen.

Vandaar de burgerregistraties waar onder de B-BIXP met op het staartvlak de roundel in rood-groen en wit.

De westelijke landen hebben ook wel veel luchtpost vervoerd, maar vrijwel altijd in ruimten van een toestel met vracht en passagiers.