De Fokker S.IV
De Fokker S.IV is op de Soesterbergse Vliegschool van de LVA het meestgebruikte lesvliegtuig geweest.
Van 1924 tot in 1940 was het de standaardtrainer van de luchtmacht.
Er zijn totaal 31 S.IV's gebouwd, die behalve bij de LVA ook bij de LA in Nederlands Indië vlogen.
Evenals bij de S.III zaten bij de S.IV de leerling en de instructeur achter elkaar.
Ook was de S.IV sterk gebouwd en kon harde klappen verdragen.
Spanwijdte: 11,20 m, lengte 8,50 m hoogte 3,20 m en vleugeloppervlak 27,60 m^2
Max snelheid: 150 km/h, kruissnelheid 130 km/h, landingssnelheid 68 km/h, Plafond 3.000 m vliegbereik 700 km
Klik op de foto om de foto te vergroten
Motoren van de S.IV
- Armstrong Siddeley Mongoose 150 pk
- Siemens SH12 125 pk
- Bristol Lucifer 130 pk
- Oberursel 110 pk
- Clerget 130 pk
- Mercedes 120 pk
- Armstrong Siddely Puma 120 pk
Het einde van de laatste S.IV lesvliegtuigen uit 1922 en 1923 voor en in het begin van W.O 2 in Nederland.
LVA nr 104 14-05-40 op Vliegveld Souburg bij Vlissingen.
LVA nr 106 28-04-40 o.a gevlogen door Ltnt-Vlieger D. Schröder.
LVA nr 111 14-05-40 o.a gevlogen door Kpl-Vlieger H. de Heus Rozenburg, Haarlemmermeer.
LVA nr 118 14-05-40 op Vliegveld Souburg bij Vlissingen Prov.Zeeland.
LVA nr 120 04-03-40 o.a gevlogen door Ltnt-Vlieger B. van Berkum, bij Westerschelde, Zeeland.
LVA nr 122 14-05-40 op de Fokker fabriek Amsterdam Noord of Schiphol.
LVA nr 123 14-05-40 op Vliegveld Souburg bij Vlissingen.
LVA nr 125 14-05-40 op de Fokker fabriek Amsterdam Noord of Schiphol.
LVA nr 127 23-04-40 o.a gevlogen door Sld 1-Vlieger B. Aarts, Walcheren.
De aanwezigheid van zoveel lestoestellen in de provincie Zeeland lag deels aan de LVA Vliegschool op vliegveld Souburg .
Wat ook meespeelde was dat de capitulatie in Nederland op 14 mei 1940 plaats vond maar in Zeeland een dag later.
Naast de Fokker S.IX kan er ook nog een enkele S.IV meegevlucht zijn naar noordwest Frankrijk.
Op een van de kleinere oorlogsbegraafplaatsen ten noorden van Parijs worden MLD namen op kruizen genoemd.
Restauratie Fokker S.IV 108, achter schermen bij het Aviodrome
Onderstaande tekst en bijgaande foto's kregen wij van het Avidrome in Lelystad, waarvoor onze dank.
Achter in de T2-hangaar van het Aviodrome, helaas niet zichtbaar voor het publiek, wordt gewerkt aan de restauratie van een Fokker S.IV.
De S.IV van het Aviodrome is een van de oudste Nederlandse schoolvliegtuigen.
Het betreft een tweedekker die in 1925 door Fokker werd geleverd aan de LVA (de Luchtvaartafdeeling van de Koninklijke Landmacht), met registratienummer 108.
Dit toestel was het tiende exemplaar uit een bestelling van in totaal 31 stuks uit 1924.
Dankzij uitgebreid speurwerk in de archieven van het Aviodrome én in de centrale archieven van het Ministerie van Defensie is de levensloop van de 108 grotendeels achterhaald.
Ook bleken de oude maandrapporten van de technische dienst van de LVA bewaard te zijn. Hierin werd regelmatig verslag gedaan van de verrichtingen van toestel 108.
In dezelfde rapporten wordt ook de originele Armstrong Siddeley "MONGOOSE"-motor met serienummer 5011 genoemd – dezelfde motor die nu nog op het toestel aanwezig is.
De “Viertjes”, zoals deze toestellen destijds werden genoemd, waren op twee manieren te herkennen: aan de unieke registratienummers (99 t/m 128) en aan de opvallend lichtblauwe kleur van de bovenbeplating, met als officiële kleurcode "LVA-blauw".
Enkele historische gegevens:
In september 1937 kwam op vliegveld Eindhoven de S.IV met nummer 108 in aanvaring met een C.V-vliegtuig met nummer 626. De S.IV raakte zwaar beschadigd en werd over de weg naar Soesterberg vervoerd.
Toen op 10 mei 1940 de Tweede Wereldoorlog uitbrak, stond de 108 bij Fokker in Amsterdam-Noord voor herstel en onderhoud.
De binnengevallen Duitse troepen legden beslag op de aanwezige vliegtuigen maar omdat de oude S.IV een lesvliegtuig was en niet geschikt voor gevechtstaken, had het voor de Duitsers geen waarde meer.
Eind 1940 kreeg professor Van der Maas van de bezetter toestemming om de restanten van het toestel over te brengen naar de Technische Hogeschool in Delft.
Daar stond het tot 1960 als studieobject, om de constructie van het buizenframe te demonstreren.
In 1960 werd het toestel overgebracht naar het museum Aeroplanorama op Schiphol-Oost.
In 1971 verhuisde het naar het Aviodome op Schiphol-Centrum.
Volgens een rapport uit 1982 beschikte het Aviodome slechts over een nagenoeg geheel ontdaan buizenframe, een verbogen en incompleet onderstel zonder wielen en een redelijk complete motor. De stoelen voor de vliegers zaten er nog in, maar één was ernstig beschadigd.
Van de instrumenten was niets meer aanwezig en er was ook geen aanwijzing meer waar ze hadden gezeten.
De boven- en ondervleugels, het kielvlak met richtingsroer en het horizontale stabilo met hoogteroer ontbraken volledig.
Technische gegevens:
Behalve de maandrapporten van de technische dienst van de LVA was er verder niets: geen tekeningen, geen sterkteberekeningen, geen motorhandleidingen, geen prestatiegegevens – helemaal niets.
In het archief van het Aviodrome is wél informatie gevonden over vleugelberekeningen en tekeningen die zijn opgesteld tijdens de eerste restauratiepogingen in 1982.
Ook werd er technische informatie gevonden uit de jaren 1925-1930, afkomstig van Fokker, maar deze bleek helaas nauwelijks bruikbaar voor de huidige restauratie.
Wel is er een lijst gevonden die mogelijk de originele cockpitinstrumenten van de S.IV vermeldt. Voor de huidige restauratie gaan wij uit van deze lijst, met zes instrumenten per cockpit: drie voor de instructeur en drie voor de leerling.
In 1984 was er nog schriftelijk contact met een oud-vlieger die met een S.IV had gevlogen. Deze documentatie is opgeslagen in het archief van het Aviodrome, maar biedt helaas weinig concrete hulp bij de restauratie.
Voor deze bijdrage bedanken wij Raymond, John, Frans en André.
Wordt vervolgd.

